FOTO’S

Patrick Lemineur is een jager verzamelaar, op zoek naar ruw DNA.

Zijn foto’s worden niet bewerkt, niet bijgesneden. Hij filtert niet, hij toont :  

“ What I see, is what you get”

La photographie pure, naakte fotografie.

Hij jaagt dicht bij huis. In Vlaanderen, in België. Geen nood aan tropische bestemmingen om schoonheid te vinden want die ligt voor Patrick Lemineur net hier, in onze lelijkheid, te schitteren.

In zijn wereld zit schoonheid in het lelijke, zit in troosteloosheid ook humor, in tristesse vreugd. Overal is er toch steeds weer hoop, gecamoufleerd, verdoken en toch bijna tastbaar aanwezig.

Ongepolijst triggeren zijn beelden herinneringen aan een collectief gevoel.

Pas als de toeschouwer echt kijkt, volgt herkenning die leidt tot erkenning van de andere.

INSTALLATIES

De jager-verzamelaar overschouwt zijn vangst. De foto’s zijn het ruwe materiaal, de gameten.  Onbevrucht, onverwerkt nog onbewerkt.

De kunstenaar komt tot leven wanneer hij beelden kiest. Of kiezen zij hem?

Hij gaat ermee aan de slag. Niet met het beeld zelf, maar met de presentatie ervan. Hij associeert het met geur, met actie, met licht en duisternis. Je betreedt een kubus of ziet ze zachtjes wiegen.  Zo ontstaan zijn installaties: zygoten.

De interactie, de bevruchting door de artiest heeft plaatsgevonden.

Zijn verhaal, zijn pijn en zijn vreugde verweven zich met de foto’s.

Patrick werkt bewust hermetisch. De toeschouwer wordt niet uitgenodigd om de artiest te begrijpen. Er ligt geen sleutel naast het werk. De installatie heeft enkel tot doel zich weer te delen, een nieuw verhaal te schrijven. Een andere emotie op te roepen. Een vervlogen herinnering voorbij te laten razen. De observator wordt deel van de installatie.

De foto’s worden olfactorisch gekleurd, want Patrick kiest hun drager met voorbedachte rade. In hun beweging nemen ze je mee in jouw verhaal. Het zijn geen momentopnames meer maar een uitdijende, dynamische entiteit.

Zo toont Patrick Lemineur de wereld zoals die bestaat, in ons en buiten ons.

En hij daagt uit: welk oordeel overvalt je, welke conclusie trek je?

Is what you see echt what you see of eerder what you think you see? Zien we wat er is of zien we ons oordeel, onze projectie?

In veel van zijn installaties speelt hij met de voyeur in ieder van ons, die zo graag kijkt naar wat normaal onzichtbaar blijft.

De artiest test ons:

Can you see and NOT judge?

Kan je kijken zonder oordeel, zonder invulling? Gewoon kijken, is dat mogelijk?

Laat je je vangen in vooroordelen of oordeel je opnieuw en opnieuw en opnieuw? Of net niet?

SCULPTUREN

Wat de kunstenaar mist in de wereld maakt hij zelf. Met zijn eigen handen last hij, zaagt hij, kneedt hij. Het contact is essentieel: met hout, met metaal, met beton dat wordt gegoten, dat verhardt.

In zijn sculpturen zit het contact met de materie vervat.

Het fototoestel valt weg, de grens tussen externe wereld en innerlijke beleving valt weg.

Hij neemt de toeschouwer mee in zijn universum waar een slee rond moet zijn en een opblaaspop steenhard.

Hij maakt wat wij missen om weer kind te kunnen zijn. Echt blij, echt bang, echt verwonderd.

Annick Lambert

Januari 2020